Categorie: Gelderland

De bijgaande foto is afkomstig van Tine de Jong en had de volgende begeleidende tekst:
Hallo Sjoerd, ik ben al een paar maal op je mooie site geweest en ook bij je trafo verzameling. En onlangs waren wij in Garderen en hebben daar wat rond gereden rond het dorp en ook aan de bosrand en even gepauzeerd bij boerderij het molentje en net daar voorbij aan de rechterzijde –(de Ouwendorperweg) -zag ik ook zo een huisje verborgen staan midden in een woestenij en moest aan jou denken. Ik hoop dat de foto goed is en je er wat mee kan.
Groetjes Tine

Het trafohuisje is destijds gebouwd door de PGEM, de N.V. Provinciale Geldersche Electriciteits-Maatschappij, later Provinciale Gelderse Energie Maatschappij. Het was een Gelders nutsbedrijf welke elektriciteit, aardgas en warmte leverde. In 1994 is de PGEM opgegaan in Nuon. Het huisje is in de zomer echt verborgen…

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Het huisje op deze foto’s is gepot door Di Mario, van Di Mario.info. Het staat zoals u kunt zien aan de Koetsendijk in Nijkerk. Pal naast het oude Waaggebouw. Het is een vrij groot trafohuisje en ook hier is weer mooi schoon metselwerk gebruikt om dit huisje zijn aanzien te geven. Eigenlijk zijn dit allemaal gebouwen uit de geschiedenis van onze elektriciteitsvoorziening.

En dan het waaggebouw, belangrijk voor iedere grote stad om het marktwezen te promoten, werd het door de gemeente Nijkerk gebouwd in 1902. Later werd het uitgebreid met een weegbrug voor vrachtwagens, maar ook hier is het net als bij kerken, achterhaald door de tijd. In 1984 werd het gebouw ingericht als Elektriciteitsmuseum maar ook dit was niet de oplossing om het gebouw te behoeden voor verval, er kwamen geen bezoekers naar Nijkerk…
Door verbouwing van het gebouw en een nieuw aangebouwde terras/wintertuin is het gebouw een combinatie geworden van oud en nieuw. Mijn voorkeur heeft dit niet, maar als op deze wijze een gebouw gespaard blijft van de sloop moet het maar.

Hey, ik zie pannenkoeken op het mooie waaggebouw staan. Pannenkoek restaurant “De Waegh” is gevestigd in dit mooie waaggebouw, op de 1e verdieping, waar je uitzicht heb over het plein van Nijkerk. Sinds 2013 zitten daar nieuwe eigenaren die er een complete Jungle van gemaakt hebben. Ontspanning voor jong en oud, en de keuken heeft meer dan alleen maar pannekoeken.

Waar het huisje staat is inmiddels wel duidelijk, aan de koetsendijk bij het Waaggebouw in Nijkerk. Het kan niet missen.

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

De bijgaande foto’s zijn gemaakt door Jeanne van sjannesblog. Ze kwam dit huisje tegen op de hoek van de Brouwersweg en de Weikamperweg in Hoenderloo terwijl ze het Marskramerpad van Hoenderloo naar Klarenbeek volgden. Zo kom je al wandelend over de Utrechtse heuvelrug nog eens wat tegen. Het Marskramerpad brengt je langs de wandelroute van de marskramers die langs oude handelssteden als Oldenzaal, Deventer en Amersfoort trokken om hun snuisterijen en wonderzalfjes aan te bieden. De moderne marskramers bestoken u per email, die vindt je niet meer langs de weg.

Je vraagt je af wat een trafohuisje daar in the middle of nowhere doet, maar dat terzijde. Het is een keurig onderhouden huisje met verschillende lagen mooi metselwerk. In mijn beleving heb ik het huisje nog niet in duplo, helemaal uniek dus.
Ik kan begrijpen dan net daar, aan de voet van het Nationale Park De Hoge Veluwe, Landgoed de Miggelenberg plaatst. Het is een mooie bosrijke omgeving, niet voor niets liggen er naast de Miggelenberg nog een dertigtal andere vakantieparken in de buurt.

Op Google Maps kun je het trafohuisje goed zien, dus als je het met eigen ogen wil bekijken, grijp je kans en rij naar Hoenderloo

bVision.nl een Parkstad Limburg blog uit Hoensbroek

Di Mario vond dit schitterend onderkomen voor een Tranformator in Hierden, op landgoed van kasteel de Essenburgh. Een waarlijk schitterend huisje en geheel aangepast aan de omgeving waar het staat.

In 1581 werden de Gelderse Staten, door afzwering van de Spaanse vorst Phillips II, eigenaar van de uitgestrekte woeste gronden van de Veluwe. In die staten hadden de stemhebbende
steden en de vertegenwoordigers van de adellijke geslachten grote invloed. Om een adellijke titel te mogen voeren, moest een familie in het bezit zijn van voldoende grond met daarop
een woonplaats en een landhuis. Ook tussen landgoed Staverden en de Zuiderzee, aan beide zijden van de Hierdense Beek, ontstond zo’n landgoed: Kasteel de Essenburgh. Als je het volledige verhaal over het landgoed wil weten kun je dat hier vinden. Het kasteel is omgebouwd tot hotel, dus je kunt er ook adelijk vertoeven.

Hierden is een dorp in de gemeente Harderwijk, provincie Gelderland, Nederland. Hierden heeft circa 2700 inwoners. Het dorp wordt in 1331 voor het eerst genoemd en is ontstaan uit verschillende buurtschappen in de stadslanderijen ten oosten van Harderwijk.

Het mooie trafohuisje van deze week is gespot door Di Mario het ligt aan de Prins Frederik Hendriklaan / Oranjepark in Harderwijk. Het is in een uitstekende staat, waarschijnlijk omdat het hier op privegebied staat. Het meerkleurige metselwerk maakt er toch kleurig geheel van.

De buurt grenst aan het nieuwe te ontwikkelen stationsgebied in Harderwijk, met uiteraard ook een nieuw modern en vooral ook veilig station. Geen oversteekplaatsen voor fietser meer, maar onderdoorgangen, een P&R, winkels etc.

Volgens Di Mario was het nog een grote bouwplaats, maar het wordt ongetwijfeld een mooi geheel straks.

Woord vooraf: Alle foto’s en gebruikte teksten zijn afkomstig van de site van de Stichting Willem Smit Historie Nijmegen. Het doel van deze stichting is het als een cultureel en educatieve instelling behouden van het industrieel erfgoed van Willem Smit & Co’s Transformatorenfabriek. Een hele mond vol, maar als je een verzameling transformatorhuisjes hebt mag enige uitleg hierover ook niet ontbreken. De site van de stichting is daarvoor uitstekend geschikt. Er staat een schat aan informatie op met diverse verhalen, foto’s en ook nog oude films. Zoals het hoort heb ik netjes gevraagd om wat van hun beeldmateriaal te mogen gebruiken op mijn site.

De transformatorzuil, ook wel peperbus genoemd was een ontwerp van architect J.M. van der Mey (1878-1949) voor de Gemeente Electriciteitswerken van Amsterdam. De buitenkant van de zuil werd verhuurd voor reclamedoeleinden (aanplakbiljetten) en genereerde zo extra inkomsten voor het elektriciteitsbedrijf. Deze peperbussen werden voorzien van transformatoren uit de tranformatoren fabriek van Smit. De opbouw werd vaak verzorgt door Heemaf (Hengelosche Electrische En Mechanische Apparaten Fabriek).

De werking van zo’n transformatorzuil is op de tekening prima te volgen. In de zuil kon men iedere transformator kwijt die erin paste en zijn warmte voldoende kwijt kon. Er stonden destijds trafo’s in van 30-50 kVA met als voedingsspanning van 3 tot 10 kV. De laagspanningskant was 380 V (z.g. krachtstroom). Via verdelers werd er stoom aan de huizen en aan andere afnemers geleverd (380V of 220V). Op de onderstaande foto is te zien hoe een rij binnenwerken werd voorbereid bij de Heemaf in 1927. Bron: Historisch Centrum Overijssel.